index

Zygzakiem” w Gorce

7 Rajd Klubu Turystyki Górskiej „Zygzak”

Najedzeni, czyści i odprężeni zabraliśmy się ponownie w kuchni, tym razem w celu wspólnej zabawy. Były świece, gitara i karty. Pan Surowiec okazał się uzdolniony nie tylko pod względem sprawnościowym i krajoznawczym, ale również muzycznym! Pięknie grał i śpiewał, tworząc niepowtarzalny nastrój. Po śpiewach - karty. Nauczyliśmy Siostrę Marię nowej gry i kiepsko na tym wyszliśmy, bo ciągle nas ogrywała. Było naprawdę bardzo miło, ale zmęczenie całym dniem wędrówki dawało się we znaki, tak więc udaliśmy się na górę, gdzie w swoich ciepłych śpiworach zasnęliśmy w okamgnieniu.

Następnego dnia rano, spakowaliśmy się, zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy czerwonym szlakiem na Główną Grań. Z czerwonego szlaku weszliśmy na szlak żółty w kierunku Hawiarskiej Koliby. Perspektywa konieczności powrotu była bardzo przygnębiająca, jednak wspólne śpiewy i rozmowy pozwalały zapomnieć o wszystkim, co smutne i nieuchronne.
Po dotarciu do Hawiarskiej Koliby udaliśmy się do busa, który czekał już na nas w Ochotnicy Górnej. Stamtąd pan kierowca zawiózł nas z powrotem do Kolbuszowej.

Wyjazd był bardzo udany, dlatego też w planach są już kolejne: do Beskidu Sądeckiego i na Pogranicze Beskidu Niskiego i Bieszczad.
Czekamy z niecierpliwością na powtórkę tej wspaniałej przygody i jesteśmy bardzo wdzięczni profesorowi Surowcowi a jego zaangażowanie i chęć wspólnych wyjazdów i oczywiście dyrekcji, która daje nam taką możliwość.

No  - maja

<< Wstecz



Zygzakiem” w Gorce 7 Rajd Klubu Turystyki Górskiej „Zygzak” Najedzeni, czyści i odprężeni zabraliśmy się ponownie w kuchni, tym razem w celu wspólnej zabawy. Były świece, gitara i karty. Pan Surowiec okazał się uzdolniony nie tylko pod względem sprawnościowym i krajoznawczym, ale również muzycznym! Pięknie grał i śpiewał, tworząc niepowtarzalny nastrój. Po śpiewach - karty. Nauczyliśmy Siostrę Marię nowej gry i kiepsko na tym wyszliśmy, bo ciągle nas ogrywała. Było naprawdę bardzo miło, ale zmęczenie całym dniem wędrówki dawało się we znaki, tak więc udaliśmy się na górę, gdzie w swoich ciepłych śpiworach zasnęliśmy w okamgnieniu. Następnego dnia rano, spakowaliśmy się, zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy czerwonym szlakiem na Główną Grań. Z czerwonego szlaku weszliśmy na szlak żółty w kierunku Hawiarskiej Koliby. Perspektywa konieczności powrotu była bardzo przygnębiająca, jednak wspólne śpiewy i rozmowy pozwalały zapomnieć o wszystkim, co smutne i nieuchronne. Po dotarciu do Hawiarskiej Koliby udaliśmy się do busa, który czekał już na nas w Ochotnicy Górnej. Stamtąd pan kierowca zawiózł nas z powrotem do Kolbuszowej. Wyjazd był bardzo udany, dlatego też w planach są już kolejne: do Beskidu Sądeckiego i na Pogranicze Beskidu Niskiego i Bieszczad. Czekamy z niecierpliwością na powtórkę tej wspaniałej przygody i jesteśmy bardzo wdzięczni profesorowi Surowcowi a jego zaangażowanie i chęć wspólnych wyjazdów i oczywiście dyrekcji, która daje nam taką możliwość. No  - maja << Wstecz